Dlaczego ojcom dzieci z niepełnosprawnością trudniej jest korzystać z grup wsparcia niż matkom? Wyzwanie, przed którym stają rodzice dzieci z niepełnosprawnością, jest ogromne i obejmuje wiele aspektów emocjonalnych, społecznych i praktycznych.
Choć równocześnie oboje rodzice mogą mieć podobne doświadczenia i potrzeby, to jednak często to matki, a nie ojcowie, dominują w grupach wsparcia. Istnieje kilka kluczowych powodów, dla których ojcom trudniej jest korzystać z takich grup i chcielibyśmy dziś o nich opowiedzieć.
1. Społeczne oczekiwania i stereotypy
Wielu ojców doświadcza presji związanej z tradycyjnymi rolami płciowymi, które często postrzegają ich jako głównych żywicieli rodziny. W kulturze, w której mężczyzna jest postrzegany głównie jako pracownik, a matka jako opiekunka, ojcowie mogą czuć się niekomfortowo, by uczestniczyć w grupach wsparcia. Często unikają ich, wierząc, że wyrażanie emocji lub przyznawanie się do trudności z wychowaniem dziecka z niepełnosprawnością – jest oznaką słabości.
2. Mniejsze zainteresowanie siecią wsparcia
Matki często stają się naturalnymi organizatorkami działań rodzinnych i społecznych, a wiele z nich aktywnie poszukuje wsparcia w grupach. Ojcowie mogą nie być tak zorientowani na budowanie sieci wsparcia lub po prostu mogą mniej znać dostępne zasoby, co utrudnia im poszukiwanie pomocy.
3. Inne podejście do problemów
Często ojcowie mogą podchodzić do problemów w sposób bardziej pragmatyczny, koncentrując się na rozwiązaniach i działaniach, a nie wymianie emocji. Może to prowadzić do unikania grup wsparcia, które skupiają się na procesie dzielenia się doświadczeniami, zamiast bezpośrednio na poszukiwaniu rozwiązań.
4. Stres związany z opieką i inne obowiązki
Dla ojców, którzy mogą wciąż pełnić tradycyjną rolę zarobku, logistyka związana z opieką nad dzieckiem z niepełnosprawnością oraz codziennymi obowiązkami – może być przytłaczająca. To dodatkowe obciążenie może zniechęcać ich do szukania wsparcia w grupach, które wymagają czasu i energii.
Dlaczego ważne jest, aby pamiętać, że rodzice dziecka z niepełnosprawnością to również ojcowie?
Równouprawnienie w wsparciu. Włączenie ojców do dyskusji o niepełnosprawności i dostępnych formach wsparcia przekłada się na bardziej zrównoważone podejście do opieki nad dziećmi.
Wzmacnianie więzi rodzinnych. Aktywne uczestnictwo ojców w grupach wsparcia sprzyja lepszemu zrozumieniu i budowaniu więzi z dziećmi, a także z partnerkami.
Zmiana postrzegania ról. Promowanie idei, że ojcowie są równie ważni, może przyczynić się do zmiany społecznych stereotypów dotyczących ról w rodzinie i zachęcić innych ojców do szukania wsparcia.
Zdrowie psychiczne. Umożliwienie ojcom korzystania z grup wsparcia może przynieść ulgę i pomóc w radzeniu sobie ze stresem, co jest ważne dla ich dobrostanu psychicznego i emocjonalnego.
Wyzwania, przed którymi stają ojcowie dzieci z niepełnosprawnością, są złożone i często ignorowane w dyskursie społecznym. Warto dążyć do tworzenia bardziej inkluzywnych i dostępnych grup wsparcia, które będą uwzględniały potrzeby ojców. Zmiana perspektywy na kwestie związane z rodzicielstwem i niepełnosprawnością, a także promowanie aktywnej roli ojców, może przynieść korzyści zarówno rodzinom, jak i całemu społeczeństwu.
Mój mąż długo uczył się bliskich relacji z naszym synem. Oczywiście kochał go mocno, ale trudno było mu zrozumieć fakt, że był on wyjątkowym chłopcem. Z czasem ich kontakt bardzo się wzmocnił, dlatego niespodziewana śmierć męża była mocnym ciosem dla syna. Mimo wszystko zapamięta go jako super tatę.
Frekwencja na fundacyjnej grupie wsparcia obala te stereotypy 💪🏻 Mój mąż był bardzo zadowolony! Postara się być co tydzień i chce się bardziej udzielać następnym razem ☺️ Super sprawa!